Wydawca treści
Ochrona lasu
Dziedzina nauki wykorzystującą praktyczną wiedzę leśną o sposobach, środkach i czynnościach mających na celu zapewnienie lasom bezpieczeństwa i stworzenia warunków do prawidłowego wzrostu i rozwoju.
Z uwagi na charakter miejscowych lasów (dominujący udział sosny) istnieje zagrożenie ze strony szkodników pierwotnych tego gatunku. W przeszłości notowano tu gradacje brudnicy mniszki, z których ostatnia miała miejsce w roku 1994. W chwili obecnej obok brudnicy, coraz większego znaczenia nabierają inne szkodniki pierwotne drzewostanów sosnowych takie jak: Poproch cetyniak, Strzygonia choinówka czy boreczniki. W przeszłości notowano tu gradacje brudnicy mniszki, z których ostatnia miała miejsce w roku 1994.
Obok foliofagów (gatunków wyspecjalizowanych w zjadaniu liści) znacznych szkód dokonują owady żerujące pod korą, wśród szkodników sosny na czoło wysuwa się Przypłaszczek granatek, który powoduje znaczne szkody, szczególnie w drzewostanach II-III klasy wieku (21-60 lat) na gruntach porolnych. Ma to niebagatelne znaczenie dla nadleśnictwa, gdyż w latach 50-tych zalesiono tu duże obszary gruntów nieleśnych. W chwili obecnej są one osłabione przez choroby grzybowe (Hubę korzeniową i Opiekę miodową) i chętnie zasiedlane przez Przypłaszczka granatka. Dość powszechnie występuje tu także Cetyniec większy, nie powoduje on jednak takich szkód jak przypłaszczek w związku z tym ma mniejsze znaczenie. W ostatnich latach obserwujemy wzmożone występowanie korników świerka, spośród których największe szkody wyrządza Kornik drukarz. Jest to bardzo groźny szkodnik, gdyż w przeciągu bardzo krótkiego czasu może spowodować śmierć drzewa i w sprzyjających jego rozwojowi warunkach atmosferycznych, wyrządzić ogromne szkody w drzewostanie. W ostatnich latach obserwujemy wzmożone występowanie korników świerka, spośród których największe szkody wyrządza Kornik drukarz.
Innym owadem niszczącym z kolei najmłodsze pokolenie drzewek jest Szeliniak sosnowiec. W związku z jego licznym występowaniem, wszystkie uprawy z udziałem gatunków iglastych, muszą być chronione przed szkodami ze strony tego owada.
Charakter drzewostanów i warunki klimatyczne były powodem gradacji Brudnicy mniszki, najsilniejsze z nich zanotowano w latach 1945-1949 oraz 1979-1983. W kulminacji gradacji, w roku 1982, zwalczano chemicznie owady na powierzchni 21984 ha. W latach 1955 i 1981 wystąpiły poważne szkody od huraganów, które to wraz z gradacją Brudnicy mniszki były przyczyną osłabienia drzewostanów a co za tym idzie nadmiernego rozmnożenia się szkodników wtórnych, co zaowocowało wydzielaniem się znacznych ilości posuszu iglastego.
OCHRONA PPOŻ
Teren nadleśnictwa w całości znajduje się w II strefie zagrożenia pożarowego, mimo to zagrożenie pożarami jest dość znaczne. Przez nasze lasy przebiega linia kolejowa oraz kilka głównych dróg, w sąsiedztwie leży miasto Olsztyn a na samym terenie nadleśnictwa jest kilka ośrodków wypoczynkowych i szereg miejscowości letniskowych. W związku z taka sytuacją penetracja lasów przez ludzi jest bardzo duża, co stwarza dodatkowe zagrożenie pożarem. Mimo tych niekorzystnych, z punktu widzenia ochrony ppoż., warunków średnia roczna liczba pożarów wynosi 3 szt. a ich powierzchnia ogranicza się zwykle do kilku arów. Nie jest to duża liczba i świadczyć może o -dużej świadomości odwiedzających las ludzi jak również sprawnej pracy strażaków i leśników.
Dużym problemem jest panujący zwyczaj wypalania rżysk, nieużytków i łąk, stwarza to dodatkowe zagrożenie dla miejscowych lasów a efekt agrotechniczny tego typu zabiegów jest wątpliwy. Aby ograniczyć tego typu praktyki Lasy Państwowe (RDLP; Nadleśnictwa) wraz z Państwową Strażą Pożarną prowadza rokrocznie akcję propagandową w tej sprawie.
W razie zauważenia zagrożenia pożarowego prosimy o natychmiastowe powiadomienie Nadleśnictwa Nowe Ramuki.
Numery telefonów do Punktu Alarmowo-Dyspozycyjnego
stacjonarny - (89) 513 32 34
komórkowy - 606 948 925
pad.noweramuki@olsztyn.lasy.gov.pl
